Sinds enkele jaren woon ik in Katwijk-Noord, om precies te zijn in ‘Park Rijnsoever’. U weet wel, waar
vroeger de atletiekbaan was, op steenworpafstand van Noordwijk. Het is een nieuwbouwwijk, nog
niet helemaal af. Als potentiële koper ontving ik indertijd van de makelaar een glimmende brochure.
Die liet een art-impression zien van de te bouwen wijk, waarin de kleur groen van bomen, struiken en
gras overheerste. Het leek meer een soort bos met hier en daar wat rijen huizen. In de kleine
lettertjes van de glossy stond weliswaar dat ik geen rechten kon ontlenen aan de meeslepende
beschrijvingen en gelikte afbeeldingen, maar als een wijk “park” genoemd wordt, wekt dat toch
bepaalde verwachtingen. Inmiddels, nu driekwart van de huizen is gebouwd, ben ik een illusie armer.
Oké, er staan boompjes en struikjes en er is heul veul gras. Daar zou de gemeente best wat meer van
kunnen maken. Maar ook mijn buurtbewoners laten het afweten. Ze omarmen massaal de tegel. Wat
een gemiste kans!
Uit diverse onderzoeken weten we dat groen en natuur in woonwijken bewoners plezier en
voldoening schenken. Sterker nog, mensen voelen zich er gezond bij. Wie wil daar nu niet aan
bijdragen? Maar ik hou niet van tuinieren hoor ik sommigen denken. Sinds wanneer is een tegel
verwijderen om er een plant neer te zetten tuinieren? Nou dan. Doe mee met Operatie Steenbreek.
Niks ingewikkelds aan.
Peter van Duijvenboden